Πρόληψη και θεραπεία συνδυάζει το σημερινό άρθρο σχετικά με ανακαλύψεις στον ιατρικό τομέα που άλλαξαν για πάντα το ρου της ιστορίας σχετικά με την υγεία του ανθρώπου. Ξεκινάμε στον 18ο αιώνα στη Μεγάλη Βρετανία.
Εμβολιασμός
Παρόλο που στους Κινέζους πιστώνεται μια πρώτη μορφή εμβολιασμού, ο πρώτος που ανακάλυψε τον εμβολιασμό με τη σημερινή του έννοια ήταν ο Βρετανός γιατρός και επιστήμονας Edward Jenner (δεξιά), το 1796. Χρησιμοποίησε αρχικά τον ιό της δαμαλίτιδας για να θεραπεύσει με επιτυχία την ευλογιά κι από εκεί άνοιξε ο δρόμος για περαιτέρω έρευνα στον τομέα αυτό. Είναι πολύ ενδιαφέρον να αναφέρουμε ότι ο Dr. Jenner σκέφτηκε τη συγκεκριμένη θεωρία όταν άκουσε έναν γαλατά να λέει: “Εγώ δεν θα πάθω ποτέ ευλογιά γιατί είχα δαμαλίτιδα. Δεν θα γίνω ποτέ βλογιοκομμένος”.
Προφανώς υπήρξαν πολλές αντιδράσεις τόσο από άτομα που αρνούνταν να εισάγουν στο σώμα τους έναν ιό όσο και από το κράτος και τις επίσημες κρατικές αρχές που σχετίζονταν με θέματα υγείας, οι οποίες μάλιστα δε δίστασαν να τον αποκαλούν ακόμη και μανιακό που θέλει να σκοτώσει κόσμο. Ευτυχώς αν και πήρε κάποια χρόνια, το εμβόλιο κατά της ευλογιάς έγινε υποχρεωτικό από τις βρετανικές αρχές, αλλάζοντας για πάντα τον κόσμο της υγείας
Πενικιλίνη
Το πρώτο αντιβιοτικό στον κόσμο ανακαλύφθηκε τυχαία από τον Dr. Alexander Fleming, βακτηριολόγο στο Νοσοκομείο St. Mary’s στο Λονδίνο, τον Σεπτέμβριο του 1928. Αργότερα σχολίασε λέγοντας, “Όταν ξύπνησα εκείνη την ημέρα, λίγο μετά τα χαράματα, δεν σκόπευα να φέρω την επανάσταση στην ιατρική επιστήμη ανακαλύπτοντας το πρώτο αντιβιοτικό. Αλλά υποθέτω ότι αυτό συνέβη τελικά”.
Το 1928, ένα τυχαίο γεγονός στάθηκε αφορμή για την ανακάλυψη της πενικιλίνης. Η καλλιέργεια ενός σταφυλοκόκκου μολύνθηκε από τη μούχλα. Ο Φλέμινγκ αντί να πετάξει το μολυσμένο σταφυλόκοκκο τον μελέτησε ενδελεχώς για να ταυτοποιήσει τη μούχλα. Ύστερα από έρευνες τριών ετών ανακαλύφθηκε το μικρόβιο «Penicillium notatum».
Το 1933 εκχύλισμα πενικιλίνης χρησιμοποιήθηκε επιτυχώς για να αντιμετωπιστεί ένα περιστατικό επιπεφυκίτιδας. Το 1940, έπειτα από εξαετείς έρευνες, ο Έρνεστ Τσέιν μέλος της επιστημονικής ομάδας του Χάουαρντ Φλόρεϋ κατάφερε να δημιουργήσει την πρώτη καθαρή πενικιλίνη.
Έτσι, από το 1942 και εξής άρχισε σταδιακά η παραγωγή της πενικιλίνης με ευεργετικές συνέπειες για τους τραυματισμένους του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Το 1945 απονεμήθηκε το Νόμπελ Ιατρικής στους Φλέμινγκ, Τσέιν και Φλόρεϋ για την ανακάλυψη της Πενικιλίνης.
Ερωτηθείς για το Νόμπελ Ιατρικής, ο Φλέμινγκ δήλωσε: «Η φύση δημιούργησε την πενικιλίνη. Εγώ απλώς τη βρήκα».
Η πενικιλίνη ήταν το πρώτο αντιβιοτικό που παρασκευάστηκε ανοίγοντας έτσι μία ολόκληρη εποχή στον τομέα των αντιβιοτικών, με αποτέλεσμα το β’ μισό του 20ου αιώνα να αναφέρεται ως «η εποχή των αντιβιοτικών».
