Το ποδόσφαιρο είναι ένα άθλημα και ενώνει λαούς και ανθρώπους από διαφορετικές κουλτούρες. Χμμμ ναι, αλλά όχι πάντα. Το πιο λαοφιλές σπορ είναι γνωστό για το πάθος που προκαλεί τόσο στους ποδοσφαιριστές όσο και στους οπαδούς για τη νίκη. Αυτό και μόνο αρκεί για να σε κάνει “εχθρό” με τους οπαδούς της άλλης ομάδας. Όταν έρχονται στο προσκήνιο και άλλων ειδών διαφορές, το μείγμα γίνεται εκρηκτικό. Πάμε να δούμε λοιπόν κάποια τα μεγαλύτερα ποδοσφαιρικά ντέρμπι του πλανήτη.
Στεάουα Βουκουρεστίου – Ντινάμο Βουκουρεστίου
Οι “στρατιωτικοί” της Στεάουα και τα “κόκκινα σκυλιά” της Ντινάμο, είναι το ντέρμπι της Ρουμανίας. Η πρωτεύουσα αυτής, Βουκουρέστι, αναζητά το αφεντικό της. Στο “αιώνιο ντέρμπι” της Ρουμανίας αποτυπώνονται οι διαφορετικές εκβολές της κοινωνίας της χώρας. Ντέρμπι με τα όλα του και μη ξεχνάτε πως “εδώ είναι Βαλκάνια”.
Αλ-Αχλί – Ζάμαλεκ
Το μεγαλύτερο ντέρμπι της αφρικανικής ηπείρου. Δυστυχώς η αναμέτρηση που κρίνει την πρωτοκαθεδρία στην πρωτεύουσα της Αιγύπτου, Κάιρο, είναι τα τελευταία χρόνια συνώνυμο της βίας, των συγκρούσεων και του θανάτου. Η Ζάμαλεκ είναι η ομάδα του Βασιλιά (Φαρούκ), η Αλ-Αχλί ιδρύθηκε από φοιτητές.
Σπαρτάκ Μόσχας – ΤΣΣΚΑ Μόσχας
Η “ομάδα του λαού” και οι “στρατιωτικοί” ζουν κάτω από τον ίδιο ουρανό, αυτόν της Μόσχας. Η ρωσική πρωτεύουσα, όμως, έχει χώρο μόνο για έναν εκ των δύο. Σπαρτάκ και ΤΣΣΚΑ είναι το μεγαλύτερο ντέρμπι στη χώρα, ωστόσο η φήμη του ξεπερνά τα σύνορα αυτής.
Μπόκα Τζούνιορς – Ρίβερ Πλέιτ
Το Μπόκα – Ρίβερ δεν είναι ένα απλό ντέρμπι. Είναι από τη μία η φτωχή και εργατική τάξη με ότι πρεσβεύει κι από την άλλη η πλούσια τάξη. Εκείνη η πλευρά που επειδή έχει χρήμα και δύναμη θεωρεί πως είναι ανώτερη. Και σε άλλες αναμετρήσεις μπορεί να δει κανείς παραδείγματα ομάδων με διαφορετικές κοινωνικές καταβολές. Όμως αυτό ίσως είναι το πιο μεγάλο και χαρακτηριστικό παράδειγμα.
Χαρακτηριστικά γεγονότα που δείχνουν το άσβεστο μίσος ανάμεσα στους οπαδούς των δύο ομάδων είναι πως το 1983 ο αρχηγός των φίλων της Ρίβερ άφησε την τελευταία του πνοή σε επεισόδια μετά το ματς καθώς και οι ταραχές 21 χρόνια αργότερα. Το 1994 η Μπόκα νίκησε 2-0 και οι οπαδοί της γέμισαν τους δρόμους του Μπουένος Αϊρες με γκράφιτι που τόνιζαν το αποτέλεσμα και προσέβαλλαν τη Ρίβερ. Στις ταραχές που ξέσπασαν, δυο υποστηρικτές των νικητών έχασαν τη ζωή τους, ενώ οι ηττημένοι… διόρθωναν το σκορ στους τοίχους: Ρίβερ – Μπόκα 2–2
Ρέιντζερς – Σέλτικ
Από τη μία Προτεστάντες, από την άλλη Καθολικοί. Από τη μία Ρεπουμπλικάνοι, από την άλλη Ενωτικοί, από τη μία Σοσιαλιστές, από την άλλη Συντηρητικοί. Ένα πραγματικό χάσμα χωρίζει τις 2 ομάδες
Από τα πιο παλιά, παραδοσιακά ντέρμπι με προεκτάσεις, όχι αμιγώς αγωνιστικές. Η θρησκεία πρώτα και πάνω από όλα δίνει μία ιδιαίτερα άγρια νότα, στη μάχη των δύο μεγάλων του ποδοσφαίρου της Σκωτίας, “προτεσταντών” και “καθολικών”. Οι Ρέιντζερς, με αυξημένο το εθνικό στοιχείο, η Σέλτικ, με τους ιρλανδικούς δεσμούς, αλλά πάνω απ’ όλα, μία αιτία διχασμού που στα βιβλία της ιστορίας έχει χρησιμοποιηθεί ως λόγος για αιματοκυλίσματα. Μία θρησκευτική διαφορά αξεπέραστη εδώ και αιώνες, που στην προκειμένη περίπτωση, καταπιέζεται στο στενό πλαίσιο μιας χώρας, μιας πόλης. Η Γλασκόβη χωρίστηκε 399 φορές στο παρελθόν για το Old Firm, μία ονομασία που έγκειται σε εμπορικούς σκοπούς.
Συνοψίζοντας, όπως είδαμε στα προαναφερθέντα ματς το μίσος των οπαδών πηγάζει από εντελώς άσχετα με τον αθλητισμό κριτήρια. Το μήνυμα του αθλητισμού όμως έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τη χρήση βίας, κάτι που θα πρέπει να γίνει αποδεκτό από όλους. Ο αθλητισμός ενώνει και σε περιπτώσεις όπως αυτές που προαναφέραμε θα μπορούσαν οι αγώνες αυτοί να γίνουν η αφορμή ειρηνικής συνύπαρξης και συμφιλίωσης των αντίπαλων “στρατοπέδων”.
