Παρασκευή σήμερα και ενώ όλοι κάνουν σχέδια για το πως και που θα περάσουν το Σαββατοκύριακο, πολλοί είναι αυτοί που θα επιλέξουν τη ζεστασιά και άνεση του σπιτιού τους. Για αυτούς λοιπόν, έχω δύο πολύ καλές προτάσεις για “συντροφιά” ώστε να περάσουν όμορφα.
Η ιστορία (κωμικοτραγική) του νεοελληνικού κράτους του Βασίλειου Ραφαηλίδη
“Οι λαοί δεν έχουν μόνο ήρωες, έχουν και καθάρματα. Στην ιστορία ενός τόπου δεν ανήκουν μόνο οι ήρωες, ανήκουν και τα καθάρματα, που κι αυτά γράφουν ιστορία. Εν πάση περιπτώσει, η ιστορία ενός τόπου δεν είναι μόνο μια σειρά από θετικά γεγονότα. Άλλωστε, σε μια διαλεκτική αντίληψη των πραγμάτων, αν δεν υπήρχε άρνηση δεν θα υπήρχε ούτε κατάφαση.
Τούτη η συνοπτική ιστορία της Ελλάδας από το 1830 μέχρι το 1974, που γράφτηκε για να είναι κατ’ αρχήν ένα ευχάριστο ανάγνωσμα, επιμένει περισσότερο στα αρνητικά παρά στα θετικά γεγονότα της ιστορίας μας. Δίνει δηλαδή μεγαλύτερη σημασία στους προδότες, τους δωσίλογους όλων των περιόδων και τους πατριδοκάπηλους που δεν έλειψαν ποτέ, παρά σ’ αυτούς που νοιάστηκαν ειλικρινά για τούτον τον δύσμοιρο τόπο, που συνεχίζει να υποφέρει από έλλειψη ιστορικής ειλικρίνειας.
Οι ρήτορες των δύο εθνικών επετείων, που είναι δύο ίσως γιατί μία δε φτάνει για να καταλάβουμε πως είμαστε Έλληνες, δε θα βρουν τίποτα χρήσιμο γι’ αυτούς σε τούτο το βιβλίο. Οι δάσκαλοι όμως θα μπορούσαν κάλλιστα να το χρησιμοποιήσουν σαν βοήθημα αλλά και σαν συμπλήρωμα στις επισήμως λογοκριμένες σχολικές ιστορίες, που στοχεύουν μάλλον στην αποβλάκωση παρά στην εγρήγορση των Ελληνοπαίδων, που όντας βουτηγμένα από τρυφερός ηλικίας στο θεσμοθετημένο ιστορικό ψέμα θα ήταν παράλογο να περιμένει κανείς να γίνουν κάποτε υπεύθυνοι και έντιμοι πολίτες ενός κράτους γεμάτου απατεώνες.
Αυτό το βιβλίο αγαπάει την Ελλάδα. Και γι’ αυτό δεν την κολακεύει. Λέει τα σύκα σύκα και τους προδότες προδότες και όχι εθνικούς ήρωες. Θα μπορούσε να έχει τίτλο «Αρνητική Ιστορία της Νέας Ελλάδας», αν η άρνηση δεν ήταν αναγκαία για την κατάφαση. Συνεπώς, αυτό το βιβλίο στοχεύει την κατάφαση μέσα από την άρνηση, κατά την προτροπή του Τέοντορ Αντόρνο. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)”
Ένα πραγματικά εξαιρετικό πόνημα του εξαιρετικού ιστορικού μελετητή, Βασίλειου Ραφαηλίδη, ο οποίος αναφέρεται σε σκοτεινές πτυχές της νεοελληνικής ιστορίας για τις οποίες δεν υπάρχει αναφορά σε άλλα βιβλία. Ένα εξαιρετικό βιβλίο που πραγματικά πρέπει να διαβάσει οποιοσδήποτε θέλει να ενημερωθεί σφαιρικά γύρω από τα τεκταινόμενα της ιστορίας της χώρας μας.
You
Σύνοψη: Ο Joe (Penn Badgley) μένει άναυδος όταν βλέπει την Beck (Elizabeth Lail) να μπαίνει μέσα στο βιβλιοπωλείο στο οποίο ο ίδιος δουλεύει ως μάνατζερ. Ύστερα από μία σύντομη και χαριτωμένη συζήτηση, ο Joe είναι πλήρως ερωτευμένος μαζί της και αφού η Beck πλήρωσε με πιστωτική κάρτα, ο ίδιος δεν δυσκολεύεται να βρεί τα προφίλ της στα social media ή ακόμα και το σπίτι της. Ο Joe μπορεί να έχει την εικόνα του «καλού παιδιού,» αλλά στην πραγματικότητα είναι ένας stalker, ένας αθέατος διώκτης, που θα κάνει τα πάντα για να κερδίσει την εμπιστοσύνη και την αγάπη της Beck (δηλαδή θα κάνει τα πάντα για να μπορεί να ελέγχει τη ζωή της).
Το “You” καταφέρνει να είναι ταυτόχρονα διασκεδαστικό και ανατριχιαστικό. Ο βασικός μας ήρωας (Τζο) είναι διεστραμμένος μα και πανέξυπνος και κάνει τα πάντα για να μπει στη ζωή της Μπεκ καθώς θεωρεί πως μόνο αυτός αναγνωρίζει την πραγματική της αξία.
Μπορεί το σενάριο να οδηγεί σε συμπεράσματα του στυλ “ωχ ακόμη μια σαπουνόπερα” αλλά πιστέψτε με μόνο αυτό δεν είναι. Άλλωστε αν ήταν, δε θα σας την πρότεινα σε αυτό το άρθρο καθώς δεν είμαι φαν αυτού του είδους σειρών. Πολύ δυνατό στοιχείο οι εσωτερικοί μονόλογοι του Τζο με τους οποίους μας μεταφέρει τις σκέψεις του και ενίοτε απευθύνεται σε εμάς σε Β’ Πληθυντικό πρόσωπο. Στα θετικά η πολύ γρήγορη πλοκή, που δεν κουράζει τους θεατές με ανούσιες πληροφορίες για τις ζωές άλλων αλλά εστιάζει στους δύο πρωταγωνιστές.
Οι δύο πρώτες σεζόν βρίσκονται ήδη στο Netflix.
Άντε και καλό Σαββατοκύριακο σε όλους και να περάσετε καλά με ο,τι κάνετε.
