Η επιλεκτική ευαισθησία περί αμβλώσεων

Η επιλεκτική ευαισθησία περί αμβλώσεων

Το τελευταίο διάστημα έχει έρθει στο προσκήνιο ένα κίνημα κατά των αμβλώσεων από διάφορες οργανώσεις και θεσμούς. Η κυρίαρχη άποψη αυτής της θέσης είναι πως “έκτρωση=δολοφονία” και πως πρέπει να απαγορεύεται με κάθε τρόπο.

Ιστορική αναδρομή

Το 1983, στην Ελλάδα πραγματοποιείται μια δυναμική εκστρατεία και ένας εντυπωσιακός αγώνας για τη νομιμοποίηση των αμβλώσεων στη χώρα, µε πρωτοβουλία της Αυτόνομης Κίνησης Γυναικών. Μια ομάδα 500 γυναικών υπέγραψαν ότι είχαν κάνει µία ή περισσότερες εκτρώσεις, παρά την αντίθετη νομοθεσία. Από αυτές, 7 κλήθηκαν σε ανάκριση, γεγονός που πυροδότησε τα φεμινιστικά αισθήματα, και οδήγησε σε διαμαρτυρία στα Προπύλαια, με τα χαρακτηριστικά συνθήματα “Έξω οι νόμοι από το κορμί µας” και “Όλες είμαστε παράνομες”. Έτσι, το 1986 υπερψηφίστηκε στην Ελλάδα σχετικό νομοσχέδιο.

Σύμφωνα με το νόμο, στην Ελλάδα η άμβλωση επιτρέπεται υπό ορισμένες προϋποθέσεις. Ο Ποινικός Κώδικας στο άρθρο 304 επιτρέπει την έκτρωση (τεχνητή διακοπή της κύησης) μόνο με τη συναίνεση της εγκύου και μόνο από γιατρό μαιευτήρα – γυναικολόγο, με τη συμμετοχή αναισθησιολόγου σε οργανωμένη νοσηλευτική μονάδα στις ακόλουθες περιπτώσεις:

  • Εντός των πρώτων 12 εβδομάδων της κύησης σε κάθε περίπτωση
  • Εντός των πρώτων 24 εβδομάδων, αν υπάρχουν ενδείξεις σοβαρής ανωμαλίας του εμβρύου που επάγονται τη γέννηση παθολογικού νεογνού
  • Εντός των πρώτων 19 εβδομάδων, αν η εγκυμοσύνη είναι αποτέλεσμα βιασμού, αποπλάνησης ανήλικης, αιμομιξίας ή κατάχρησης γυναίκας ανίκανης να αντισταθεί
  • Χωρίς περιορισμό, αν υπάρχει αναπότρεπτος κίνδυνος  για τη ζωή της εγκύου ή κίνδυνος σοβαρής και διαρκούς βλάβης της σωματικής ή ψυχικής υγείας της, βεβαιωμένος από αντίστοιχο ιατρό (στην περίπτωση αυτή ο όρος “έκτρωση” χρησιμοποιείται σε διακοπή που επισυμβαίνει πριν την 24η εβδομάδα). Επίσης σε αυτήν την κατηγορία εμπίπτει και η περίπτωση έκτρωσης εμβρύου με αποδεδειγμένες σοβαρές δυσλειτουργίες.

Το ζήτημα και οι δύο πλευρές

 Ο Παγκόσμιος Ιατρικός Σύνδεσμός (World Medical Association) στην διακήρυξή του για τη θεραπευτική Άμβλωση, σημειώνει: «όταν τα συμφέροντα της μητέρας συγκρούονται με τα συμφέροντα του αγέννητου παιδιού, δημιουργούν ένα δίλημμα σχετικά με το κατά πόσο η εγκυμοσύνη πρέπει να διακοπεί». Οι συζητήσεις κυριαρχούνται συνήθως από δυο γκρουπ που συνήθως τάσσονται είτε υπέρ του δικαιώματος της άμβλωσης είτε κατά. Όσοι είναι κατά, υπερασπίζονται αυστηρότερους κανονισμούς, συνήθως ισχυρίζονται πως το έμβρυο είναι άνθρωπος και έχει δικαίωμα στην ζωή, άρα η έκτρωση ισοδυναμεί με φόνο. Όσοι είναι υπέρ του δικαιώματος της άμβλωσης ισχυρίζεται πως η γυναίκα έχει δικαίωμα να επιλέξει αν θέλει να εγκυμονήσει ή όχι.

Ξεκινώντας με την πλευρά των αντιμαχούντων των εκτρώσεων, βασικό τους επιχείρημα είναι αυτό που αναφέρεται και στον πρόλογο περί δολοφονίας. Μάλιστα το κίνημα “Αφήστε με να ζήσω” έπεισε την εκκλησία να ορίσει την πρώτη Κυριακή μετά τα Χριστούγεννα ως μέρα Προστασίας του αγέννητου παιδιού, φέρνοντας και πάλι στην επιφάνεια τη διαρκή αντίθεση του κλήρου στις αμβλώσεις.


Για να καταλάβουμε καλύτερα τους ισχυρισμούς τους και την “εγκυρότητα” τους ας πάρουμε ως παράδειγμα την αφίσα που εμφανίστηκε στο μετρό της Αθήνας πρόσφατα όπου εμφανίζονται οι εξής ισχυρισμοί σχετικά με τα αγέννητα παιδιά:

1) Από τη 18η μέρα χτυπά η καρδιά τους

2) Από τη 10η εβδομάδα νιώθουν πόνο.

3) Από την 42η ημέρα ανιχνεύονται εγκεφαλικά κύματα

4) Από την 8η εβδομάδα έχουν δημιουργηθεί όλα τους τα όργανα

Μέσα από ανασκόπηση της επιστημονικής βιβλιογραφίας βλέπουμε πως οι ισχυρισμοί της αφίσας δεν είναι ακριβείς.

1) Μπορούμε να εντοπίσουμε ρυθμική κίνηση καρδιακών κυττάρων από την 22η-23η ημέρα, ωστόσο δεν έχουν ακόμα πλήρως λειτουργικό καρδιαγγειακό σύστημα.

2) Τα έμβρυα αρχίζουν να νιώθουν πόνο από την 27η εβδομάδα της κύησης και μετά

3) Παρότι υπάρχει ηλεκτρική δραστηριότητα στα τμήματα του εγκεφάλου που έχουν σχηματιστεί μέχρι αυτή τη περίοδο, δεν έχουμε κανονική εγκεφαλική λειτουργία.

4) Το σύνολο των οργάνων έχει αναπτυχθεί περίπου κατά την 20η εβδομάδα.

Περνώντας στην αντίπερα όχθη, οι μάχες των γυναικών για τα δικαιώματα στο σώμα τους έχουν υπάρξει πολύχρονες και πολλές φορές βαμμένες με το ίδιο τους το αίμα. Θεωρούν και δικαίως πως είναι απόλυτα υπεύθυνες για το σώμα τους και η ίδια εγκυμοσύνη συμβαίνει αποκλειστικά στο γυναικείο σώμα οπότε είναι αναφαίρετο δικαίωμα τους αν θα την επιτρέψουν ή θα τη διακόψουν.

Όσο συνεχίζω να γράφω αυτό το άρθρο τόσο περισσότερο νευριάζω που φτάσαμε πάλι να συζητάμε για τα αυτονόητα. Εμφανίστηκαν ξαφνικά μικρές ομάδες συντηρητικών που έχοντας τη στήριξη της εκκλησίας (πρωτοφανές) επιχειρούν να επιβάλλουν με το έτσι θέλω το τι θα κάνει στη ζωή της μια γυναίκα που μένει έγκυος. Η κοινωνία εξελίσσεται όπως και ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όσο κι αν παλεύουν να γυρίσουμε στο μεσαίωνα αρκετοί.

Αυτή την εποχή λοιπόν ευαισθητοποιήθηκαν για τα αγέννητα παιδιά. Αλήθεια για αυτά που έχουν έρθει στη ζωή τι κάνουν; Πολλά μεγαλώνουν κάτω από αντίξοες συνθήκες, σε ιδρύματα με τραγικές ελλείψεις και πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης από τους εκάστοτε υπεύθυνους. Επιπλέον, έχουν κάνει την υιοθεσία σχεδόν αδύνατη λόγω γραφειοκρατίας, προτιμώντας να αφήνουν παιδιά να μεγαλώνουν χωρίς αγάπη, παρά να να τους προσφέρουν τη δυνατότητα να τη νιώσουν σε μια οικογένεια που θέλει να τους την προσφέρει.

Αντί λοιπόν να κοιτάξουν οι διάφορες αυτές οργανώσεις (με την εκκλησία σε περίοπτη θέση πάντα) πως θα εξασφαλίσουν μια καλύτερη ζωή για τα παιδιά που μεγαλώνουν σε αντίξοες συνθήκες, επιθυμούν απλά να έρθουν και άλλα παιδιά στη ζωή, χωρίς καν να εξετάζουν τις συνθήκες κάθε εγκυμοσύνης, εκ των οποίων πολλά είναι μαθηματικά βέβαιο πως θα έχουν αντίστοιχη τύχη με τα προαναφερθέντα. Συγγνώμη αλλά δε βρίσκω πουθενά το “λόγο του Θεού” σε αυτή την πράξη. Όντας άθρησκος, αλλά έχοντας μελετήσει τις περισσότερες θρησκείες, το βασικότερο κοινό στοιχείο των περισσότερων είναι η εξέχουσα θέση των παιδιών ως “αθώες και αμόλυντες ψυχές”

Συνοψίζοντας, κάθε γυναίκα έχει το απόλυτο δικαίωμα να κάνει ό,τι θέλει με το σώμα της και το αν θα γεννήσει ένα παιδί, είναι αναφαίρετο δικαίωμα της. Κλείνω με μια κραυγή απόγνωσης: “Κάντε υποχρεωτική τη σεξουαλική αγωγή στα σχολεία”.

Του Βασίλειου Καίσαρη


Comments

No comments yet. Why don’t you start the discussion?

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *