Πολιτική Κουζίνα… η δραματική, ελληνικής παραγωγής ταινία, που κυκλοφόρησε το 2003, σε σκηνοθεσία και σενάριο Τάσου Μπουλμέτη.
Όταν ο Φάνης (Γιώργος Χωρα-face), ένας σαραντάρης καθηγητής αστροφυσικής, μαθαίνει πως ο παππούς του, που έχει να δει από τα 7 του χρόνια και ζει στην Κωνσταντινούπολη, αποφάσισε να έρθει στην Αθήνα, προετοιμάζεται πυρετωδώς για αυτήν την επανασύνδεση που περίμενε απ’ όταν ήταν μικρός. Καλεί λοιπόν στο σπίτι του τους παλιούς φίλους του παππού να τον υποδεχτούν όλοι μαζί και ετοιμάζει μια σειρά από πιάτα πολίτικης κουζίνας. Το τραπέζι είναι στρωμένο και το μόνο που απομένει είναι η άφιξη του παππού. Εκείνη, όμως, τη σημαντική, για τον Φάνη, στιγμή, ένα τηλεφώνημα αναβάλλει τη συνάντησή τους. Ο παππούς αρρωσταίνει καθώς πηγαίνει στο αεροδρόμιο. Έτσι, ο Φάνης αποφασίζει να πάει εκείνος στην Κωνσταντινούπολη και να ξαναζήσει τις αναμνήσεις των παιδικών του χρόνων. Η Κωνσταντινούπολη αποτελούσε μια κοσμόπολη, στην οποία κατέφευγαν άνθρωποι από όλο τον κόσμο για να βρουν μια καλύτερη τύχη.
Η ταινία δέχθηκε πολύ καλές κριτικές, τόσο στην Ελλάδα, όσο και σε άλλες χώρες στις οποίες προβλήθηκε. Απέσπασε 8 βραβεία στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης του 2003: καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, σεναρίου, φωτογραφίας, σκηνογραφίας, μουσικής επένδυσης, ήχου και μοντάζ, ενώ υπήρξε την επόμενη χρονιά η επίσημη ελληνική υποψηφιότητα για το βραβείο Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας. (;)
Δεν θα ξεχάσω ποτέ τον πανικό που είχε δημιουργηθεί έπειτα από την κυκλοφορία της ταινίας. Αποτελούσε αντικείμενο συζήτησης όλων εκείνη την εποχή. “Ταινιάρα”, ” Ίσως από τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών” και “Πολύ συγκινητική και βαθυστόχαστη”, ήταν οι πιο κλασικοί χαρακτηρισμοί. Από μικρός άκουγα τα καλύτερα για αυτήν την ταινία, ωστόσο δεν είχε τύχει να τι δω, ώσπου αν και λίγο αργοπορημένα, στα 25 μου το πήρα απόφαση.
Ξέρω ότι πιθανόν πολλοί από εσάς θα διαφωνήσουν, αλλά προσωπικά θεωρώ πως η Πολίτικη Κουζίνα δεν στάθηκε αξία των προσδοκιών, αν σκεφτεί κανείς ότι διαδραματίζεται σε μια πολύ σημαντική εποχή για την Ελλάδα αλλά και για την Τουρκία και πραγματεύεται το θέμα των μεταναστών, πράγμα που σημαίνει ότι έχει ένα πολύ καλό υπόβαθρο. Παρά τις πολύ καλές ερμηνείες του Ιεροκλή Μιχαηλίδη, της Ρένιας Λουιζίδου και του Στέλιου Μάινα και παρά την αξιόλογη μουσική της Ευανθίας Ρεμπούτσικα, η ταινία δεν καταφέρνει να με βάλει στο κλίμα της εποχής. “Παντρεύει” αυτήν την εποχή με τα μπαχαρικά, κάτι που αποτελεί μια ενδιαφέρουσα ιδέα· ωστόσο η εκτέλεσή της μου προκάλεσε αμηχανία και γέλιο. Χρησιμοποιεί πολλά κλισέ στοιχεία αντίστοιχων δραματικών ταινιών και άλλα σκηνοθετικά τεχνάσματα με πολύ επιτηδευμένο τρόπο, ούτως ώστε να γίνει συγκινητική, αλλά και αυτά χωρίς επιτυχία (όπως στη σκηνή με την ομπρέλα, στο δωμάτιο όπου νοσηλεύεται ο παππούς, στη σοφίτα με τα μπαχάρια, στην εκκλησία με τα κεριά στο μανουάλι, κ.α.). Ίσως μοναδική εξαίρεση να αποτελεί η σκηνή όπου ο πατέρας εξηγεί τους λόγους που έφυγαν από την Πόλη για να έρθουν ως μετανάστες στην Ελλάδα.
Προσωπικά, η ίδια η ταινία με έκανε να τη δω περισσότερο ως κωμωδία πάρα ως εποχής και δραματική. Θεωρώ πως η επιτυχία της οφείλεται κατά κύριο λόγο στα όνοματα του cast, στη μουσική και στο πολύ καλό μάρκετινγκ πριν καν κυκλοφορήσει στους κινηματογράφους.
Δεν μπορώ να βρω άλλη πιθανή εξήγηση για αυτή την πρωτοφανή κινηματογραφική επιτυχία. Κρίμα, γιατί πραγματικά θα μπορούσε να είναι ταινιάρα.
Εν κατακλείδι, να πω πως δεν θα πρότεινα σε κάποιον να τη δει. Εμείς με την παρέα μου, που καθίσαμε και την είδαμε στα πλαίσια μιας σατιρικής σειράς στο youtube (όπου βλέπουμε ταινίες και τις σχολιάζουμε), την βαθμολογήσαμε και κατά μέσο όρο πήρε —> 3 / 10 και ήμασταν και επιεικείς!
Σύνοψη:
Θετικά
+ Μουσική (soundtrack)
+ Μερικοί από τους ηθοποιούς του cast
Αρνητικά
– Κακοί, ανούσιοι και αργοί διάλογοι (σαν μεταμεσονύχτια εκπομπή στο δεύτερο πρόγραμμα της ΕΡΤ)
– Μερικές από τις ερμηνείες, πολύ κακές (ούτε “οικογενειακές ιστορίες”)
– Θεοποίηση του πρωταγωνιστή
– Πολλά αναμενόμενα κλισέ
– Απουσιάζουν πολλά στοιχεία για να σε βάλει για τα καλά στο πνεύμα της εποχής
– Το μυστικό συστατικό… “κισά μαμούτ”;!;!;!
Εδώ θα βρείτε το σύνδεσμο για το βίντεο μας στο Youtube: https://youtu.be/ZD8F8rVd2dU