Μία νίκη στην πάλη με τον φασισμό.

Χθες, ύστερα από 5,5 χρόνια ακροαματικής διαδικασίας, έφτασε η στιγμή της ανάγνωσης της ετυμηγορίας για τη δράση της εγκληματικής οργάνωσης “Χρυσή Αυγή” στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων. Το δικαστήριο έκρινε τέσσερις υποθέσεις: την ανθρωποκτονία του Παύλου Φύσσα με 18 κατηγορούμενους, την υπόθεση της απόπειρας ανθρωποκτονίας εναντίον των μελών του ΠΑΜΕ με 4 κατηγορούμενους, την υπόθεση της απόπειρας ανθρωποκτονίας κατά των Αιγυπτίων αλιεργατών με 5 κατηγορούμενους και, τέλος, την κρίσιμη υπόθεση της εγκληματικής οργάνωσης, για την οποία είναι κατηγορούμενη όλη η ηγεσία της ναζιστικής συμμορίας. Για τον φυσικό αυτουργό της δολοφονίας του Φύσσα Γιώργο Ρουπακιά αναγνώστηκε ότι κρίνεται ένοχος για ανθρωποκτονία από πρόθεση, παράνομη οπλοκατοχή, οπλοφορία και οπλοχρησία. Σχετικά με την υπόθεση του Παύλου Φύσσα, όλοι κρίθηκαν ένοχοι, εκτός από τους Σαντοριναίο και Τσακανίκα λόγω αμφιβολιών. Ένοχοι και επτά κατηγορούμενοι για διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης.

Κραυγή. Χειροκρότημα. Συγκίνηση. Δικαιοσύνη. Νίκη. Κάθαρση. Επήλθαν όμως πραγματικά; Το τέλος ενός αγώνα ή μόνο ένα κομμάτι του; Τελικά θα επέλθει η τιμωρία ή όχι; Και πόσο αυτή η τιμωρία μπορεί να αντισταθμίσει το θάνατο του Παύλου και του Σαχζάτ; Και καλά… Οι νεκροί δεν πονούν πια… Αυτοί που μένουν όμως; Ποια ποινή θα αντισταθμίσει τον πόνο τους; Και τελικά μας αφορά η ποινή ή μας αρκεί η ενοχή; Ένα “αλλά” με ταλανίζει από χθες και μια αγωνία για το εάν η ποινή και εν γένει ο ποινικός μας κώδικας είναι σε θέση να αποδώσει δικαιοσύνη τη στιγμή που, αν και εκλεγμένα μέλη της Χ.Α. κρίθηκαν ένοχα -όχι για παράνομη στάθμευση (!), αλλά για διεύθυνση και συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση-, τα πολιτικά τους δικαιώματα δεν απειλούνται άμεσα, ενώ οι ποινές με τις οποίες θα έρθουν αντιμέτωποι έχουν ένα μεγάλο χρονικό εύρος. Ένα εύρος που -κατά τη γνώμη μου- το μίνιμουμ των ποινών είναι απαγορευτικό. Συγκεκριμένα, ο Ρουπακιάς είναι αντιμέτωπος με 15 έτη κάθειρξης έως ισόβια, οι ιθύνοντες της Χ.Α. από 2 έως 15 χρόνια κάθειρξης και τα μέλη από 1 έως 10 χρόνια κάθειρξης. Ακόμα σχεδόν τίποτα δεν έχει κριθεί. Αλλά για να αποφύγω τους μηδενισμούς, υπήρξε σημαντική η αναγνώριση της Χ.Α. ως εγκληματική οργάνωση και η αναγνώριση της ενοχής των κατηγορουμένων, αλλά το αποτέλεσμα είναι ακόμα κρινόμενο.

Εκτός, όμως, από την ποινή των ενόχων, τι γίνεται με την ποινή αυτών που έδωσαν “χώρο” και δύναμη στη Χ.Α.; Αυτή, από ποιον και σε ποιους θα αποδοθεί; Τι έφταιξε; Η υποκινούμενη στήριξη από πολιτικά πρόσωπα; Ο ωχαδερφισμός του ελληνικού λαού; Η απαιδευσιά του; Η πίστη του σε φανφάρες περί δήθεν “πατριωτισμού”, εκδηλωμένες με τραμπουκίστικες συμπεριφορές σε αδύναμες κοινωνικές ομάδες; Τελικά, ξέρετε τι έκανε η Χ.Α.; Αυτό που έκαναν και οι Έλληνες που τους ψήφισαν. Έδειξε δήθεν θυμό στους “απατεώνες” της Βουλής και χρησιμοποίησε ωσάν σάκο του μποξ μετανάστες (βλ. Αιγύπτιους ψαράδες) , ΛΟΑΤΚΙ (βλ. https://www.lifo.gr/team/readersdigest/31086), “μελαμψούς” (βλ. Σαχζάτ Λουκμάν) και κάποιους από αυτούς που όρθωσαν αντιφασιστικό ανάστημα απέναντί τους (βλ. Παύλο Φύσσα). Η νίκη χθες δεν έγκειται στο ότι ένας “δολοφονημένος Αριστερός” δικαιώθηκε, αλλά στο ότι αφαιρείται σιγά-σιγά ο “χώρος” για τη δημιουργία μιας ανάλογης φασιστικής-εγκληματικής οργάνωσης, γεγονός που αφορά όλο το φάσμα του πολιτικού προσανατολισμού. Επομένως, χθες επετεύχθη μια νίκη στην πάλη με το φασισμό. Όχι το τέλος του. Η κινητοποίηση ήταν δυναμική και συγκινητική, αλλά το τέρας του φασισμού έχει πολλά κεφάλια. Η συνέχεια οφείλει να απέχει πολύ από τον εφησυχασμό και η κινητοποίηση θα πρέπει να ‘ναι διαρκής. Στα σπίτια μας, στις δουλειές μας και σίγουρα στους δρόμους.

Όσο για τις ποινές των ενόχων αλλά και κάθε εκπροσώπου του φασισμού;
Είθε να ‘ναι οι μέγιστες.