Δεν ξέρω αν το ταξίδι στο χρόνο θα είναι ποτέ εφικτό για εμάς τους ανθρώπους, ούτε αν έχει πραγματοποιηθεί κάτι τέτοιο στο παρελθόν. Είναι κάτι που την ουσία του δεν μπορεί να συλλάβει εύκολα ο ανθρώπινος νους. Σύμφωνα με την ευρέως διαδεδομένη και αποδεκτή θεωρία της Ειδικής Σχετικότητας του Άλμπερτ Αϊνστάιν, τα ταξίδια στο χρόνο θα ήταν δυνατά πετώντας σε ένα διαστημικό σκάφος περίπου στο 99,5% της ταχύτητας του φωτός. Ωστόσο τα αποτελέσματα δεν θα ήταν όπως αυτά που έχουμε δει ή διαβάσει και φανταστεί μέσα από ταινίες επιστημονικής φαντασίας ή μυθιστορήματα.
Υπάρχουν εκατοντάδες περιστατικά, υποθέσεις και εικασίες, χωρίς βέβαια 100% επιβεβαιωμένες πηγές και αποδεικτικά στοιχεία.
Έχω διαβάσει αρκετές τέτοιες ιστορίες και μπορώ να πω πως οι περισσότερες φαντάζουν προϊόν μυθοπλασίας. Τρεις από αυτές, όμως, μου κέντρισαν ιδιαίτερα το ενδιαφέρον και αυτό γιατί υπάρχουν πολλά περισσότερα τεκμήρια να τις στηρίξουν. Παρακάτω, λοιπόν, θα δούμε αυτές τις τρεις επικρατέστερες ιστορίες/ περιστατικά, σχετικά με το ταξίδι στο χρόνο.
SERGEI PONOMARENKO
Στις 23 Απριλίου του 2006, ένας Ουκρανός αστυνομικός πλησίασε για να βοηθήσει έναν άντρα που φαινόταν να έχει αποπροσανατολιστεί σε μεγάλο βαθμό. Όταν ο αστυνομικός τον ρώτησε αν ήταν εντάξει, αυτός ρώτησε για έναν δρόμο που δεν υπήρχε πλέον. Φαινόταν αρκετά καλοντυμένος, αλλά η ενδυμασία του ήταν αρκετά ξεπερασμένη. Ο αστυνομικός τον θεώρησε ύποπτο και του ζήτησε ταυτότητα. Έτσι, ο μυστηριώδης άνδρας παρουσίασε ένα έγγραφο που εκδόθηκε από την πρώην Σοβιετική Ένωση, με ημερομηνία γέννησης 1932 και έκδοσης 1950.
Οι αστυνομικοί μετέφεραν τον Sergei, προληπτικά, σε ψυχιατρικό νοσοκομείο, ενώ ο αστυνομικός που τον συνέλαβε, συνέχισε να διερευνεί όλο περισσότερο την περίπτωσή του. Στην κλινική, τα προσωπικά αντικείμενα του Sergei κατασχέθηκαν, ανάμεσά τους, ξεπερασμένα νομίσματα και μια κάμερα (αρκετά ξεπερασμένης τεχνολογίας).
Κατά την ώρα της εξέτασης, μπερδεμένος ο Sergei διηγήθηκε την ημέρα του. Περιέγραψε ένα ήσυχο πρωινό με την αρραβωνιαστικιά του, κάνοντας μια βόλτα στους δρόμους του Κιέβου, όταν ξαφνικά είδε ένα αντικείμενο στον ουρανό που δεν είχε ξαναδεί ποτέ του. Τράβηξε την κάμερα του, εστίασε και το φωτογράφισε. Τα πάντα γύρω του άλλαξαν και την αμέσως επόμενη στιγμή, ένας αξιωματικός περπατούσε προς το μέρος του.
Όπως ήταν αναμενόμενο, κανείς δεν τον πίστεψε. Οι γιατροί πίστευαν ότι θα ήταν εύκολο να τον διαψεύσουν. Έτσι, έστειλαν σε έναν ειδικό το φιλμ της κάμερας του για να αποκαλύψουν τι είχε φωτογραφίσει ο Sergei. Προς έκπληξή, τους έλαβαν παλιές εικόνες του Κιέβου, μαζί με φωτογραφίες της αρραβωνιαστικιάς του, του εαυτού του, και μια τελευταία, στην οποία ήταν ευδιάκριτο ένα παράξενο αντικείμενο με σχήμα καμπάνας πάνω από τον ουρανό.
Ακριβώς όπως εμφανίστηκε, ο Sergei, με τον ίδιο τρόπο εξαφανίστηκε από το δωμάτιο του νοσοκομείου, χωρίς κανένα ίχνος να έχει βρεθεί ποτέ εκεί.
ANDREW CARLSSIN
Το 2003, ένας άντρας με την ονομασία Andrew Carlssin διερευνήθηκε από το FBI για υποψίες διαρροής εμπιστευτικών πληροφοριών. Η έρευνα πραγματοποιήθηκε λόγω αύξησης των μετοχικών του επενδύσεων από 800 δολάρια σε 350 εκατομμύρια δολάρια σε μόλις δύο εβδομάδες, μέσω 126 ανταλλαγών υψηλού κινδύνου, χωρίς να χάσει ποτέ ούτε μια δεκάρα. Αυτό μάλιστα συνέβη σε μια εποχή, που οι τιμές των μετοχών έπεφταν συνεχώς και οι περισσότεροι επενδυτές έχαναν τα χρήματά τους.
Ο Carlssin συνελήφθη και ανακρίθηκε με την προσδοκία να δώσει προσοδοφόρες πληροφορίες σχετικά με ένα προνομιακό δίκτυο δεδομένων. Αντ’ αυτού, το FBI κατέληξε να πάρει μια εξομολόγηση 4 ωρών, στην οποία ισχυρίστηκε ότι προέρχεται από το μέλλον και μάλιστα 250 χρόνια μετά. Για να επιβεβαιώσει τους ισχυρισμούς του, ο Carlssin παρείχε κάποιες προβλέψεις, όπως την ακριβή ημερομηνία της εισβολής στο Ιράκ, προσφέροντας γεγονότα σχετικά με την τοποθεσία του Οσάμα Μπιν Λάντεν και τη θεραπεία για το AIDS – όλα αυτά μόνο με αντάλλαγμα την επιτρεπόμενη επιστροφή στο “σκάφος” του.
Όλα θα καταλήξουν απλώς ως μια φανταστική ιστορία ενός τυχερού – τρελού άνδρα και αυτό διότι δεν υπήρχε καμία απόδειξη για την ύπαρξή του οπουδήποτε. Ακόμη και η φωτογραφία που εκτυπώθηκε στη New York Times έδειξε ότι κανένας πολίτης δεν γνώριζε, ούτε είχε δει ποτέ τον Αndrew. Στις 2 Απριλίου 2003, ο Carlssin έπρεπε να είχε παρευρεθεί σε μια δικαστική αίθουσα, στην οποία δεν εμφανίστηκε ποτέ, απλώς εξαφανίστηκε.
Επί του παρόντος, η SEC και το FBI αρνούνται να έχουν σχέση με τον Carlssin. Η έλλειψη τεκμηρίωσης για την ύπαρξή του έκανε την πλειοψηφία να κατηγορήσει τα μέσα ενημέρωσης για την κατασκευή και διάδοση αυτής της ιστορίας, κατηγορίες που φυσικά απορρίπτουν.
RUDOLPH FENTZ
Μια καλοκαιρινή νύχτα του Ιουνίου του 1950 και μία ώρα πριν από τα μεσάνυχτα, ένας άντρας εμφανίστηκε απλώς από το πουθενά σε μια διασταύρωση κοντά στην Times Square, στη Νέα Υόρκη. Έδειχνε πολύ μπερδεμένος στη μέση του δρόμου γεγονός που τράβηξε την προσοχή ενός αστυνομικού. Καθώς ο αστυνομικός πλησίαζε τον μυστηριώδη άνθρωπο, το φανάρι άλλαξε, αυτός πανικόβλητος έτρεξε να ξεφύγει, αλλά τελικά τον χτύπησε ένα διερχόμενο ταξί, με αποτέλεσμα να πεθάνει ακαριαία.
Ένα πλήθος συγκεντρώθηκε γρήγορα στο σημείο της σύγκρουσης. Κανείς δεν ήξερε πληροφορίες για τον άνθρωπο αυτό και κανείς δεν μπορούσε να εξηγήσει την ξαφνική του εμφάνιση στη μέση μιας πολυσύχναστης διασταύρωσης. Η εμφάνισή του ήταν παράξενη, ακόμη και για τη Νέα Υόρκη, καθώς ήταν όμορφα ντυμένος, αλλά τα ρούχα του δεν ταίριαζαν καθόλου στην εποχή: παπούτσια με κουμπιά, καρό παντελόνι, μακρύ παλτό με πολλά κουμπιά και ψηλό καπέλο. Το όνομά του ήταν κεντημένο στο εσωτερικό του κοστουμιού του, Rudolf Fentz.
Κατά τη διάρκεια της έρευνας, η αστυνομία βρήκε αρκετά περίεργα αντικείμενα στις τσέπες του: παλιά νομίσματα και χαρτονομίσματα (το τελευταίο από τα οποία χρονολογείται στο 1876 και σχεδόν όλα σε άριστη κατάσταση), ένα κουπόνι για μπύρα αξίας 5 cent για ένα σαλούν στη Νέα Υόρκη για το οποίο κανείς δεν είχε ακούσει ποτέ τίποτα, μια επιστολή που στάλθηκε από τη Φιλαδέλφεια, με ημερομηνία Ιουνίος 1876, έναν λογαριασμό για τη φροντίδα ενός αλόγου και το πλύσιμο μιας άμαξας και μια χούφτα κάρτες. Το γραφείο αγνοουμένων ανέλαβε την έρευνα, αλλά δεν υπήρχαν αρχεία για κανένα Rudolph Fentz, δίχως δακτυλικά αποτυπώματα, ταυτοποίηση και αναφορές για εξαφάνιση με αυτό το όνομα.
Αργότερα, το 1952, ένας συγγραφέας με την ονομασία Jack Finney πήρε την ιστορία και έγραψε ένα μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας, μετατρέποντας τα πάντα σε αστικό μύθο.
