Σε κάθε σύγχρονη μορφή κοινωνίας είναι απαραίτητη η ύπαρξη μιας υπηρεσίας η οποία θα έχει ως καθήκον της την τήρηση των νόμων και την προστασία των πολιτών. Στη χώρα μας αυτό το ρόλο έχει η επονομαζόμενη “Ελληνική Αστυνομία”, ΕΛΑΣ εν συντομία.
Επιτελεί πραγματικά το βασικό έργο της όμως η ΕΛΑΣ; Μπορούμε να αισθανόμαστε ασφαλείς; Τηρούν τα μέλη της τους νόμους σύμφωνα με τους οποίους πρέπει να δρουν;
Ας πάρουμε τα ερωτήματα ένα – ένα. Ασφαλείς στις περισσότερες περιπτώσεις δεν μπορούμε να αισθανόμαστε. Η “δαιμονοποίηση” περιοχών με πιο τρανό παράδειγμα τα Εξάρχεια και η υπερβολική αστυνόμευση εκεί, έχει φέρει έξαρση των ήδη υπάρχοντων κινδύνων σε άλλες περιοχές. Το πιο απλό παράδειγμα εδράζεται στην πλατεία Ομονοίας. Εμπόριο ναρκωτικών, σωματεμπορία, εκδιδόμενα ανήλικα άτομα και άλλα πολλά λαμβάνουν χώρα συνεχώς. Η αστυνομία έχει σταθερή παρουσία εκεί αλλά παρά το γεγονός αυτό, τα γεγονότα αυτά συνεχίζονται. Πώς λοιπόν να αισθανθείς ασφαλής όταν ξέρεις πως συμβαίνουν τέτοια περιστατικά παρουσία της αστυνομίας που ο μόνος λόγος που μπορώ να υποθέσω πως δεν τα σταματά είναι η ελλιπής εκπαίδευση των μελών της.
Περνώντας στο δεύτερο ερώτημα, είναι πάρα πολλά τα παραδείγματα που τα όργανα της τάξης καταπατούν κάθε είδους ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Πρόσφατα μόνο έχουμε δει ξυλοδαρμούς συμμετεχόντων σε πορείες, να ανοίγουν πόρτες και να εισβάλουν δίχως ένταλμα σε ιδιωτικές κατοικίες, χρήση χημικών σε κλειστούς χώρους και άλλα πολλά. Οι ξυλοδαρμοί σε ανακρίσεις σε αστυνομικά τμήματα αποτελούν βίντεο ρουτίνας στο ίντερνετ και το κακό είναι πως πλέον σοκαριζόμαστε όλο και πιο δύσκολα. Και όπως λένε όσο συνηθίζεις το τέρας, τόσο περισσότερο του μοιάζεις. Είδαμε σεξιστικές επιθέσεις εναντίον γυναικών, ρατσιστικές επιθέσεις σε αλλοεθνείς, ομοφοβικές συμπεριφορές και γενικά κάθε μορφή βίας απέναντι σε οτιδήποτε “διαφορετικό”. Έχουμε δει ακόμη και δολοφονία εφήβου εν ψυχρώ από αστυνομικό, κάτι που οφείλουμε να μην ξεχάσουμε ποτέ.
Το χειρότερο είναι ότι αυτές οι συμπεριφορές κατά 99% μένουν ατιμώρητες. Στα δικαστήρια πάντα βρίσκουν ελαφρυντικά για τα όργανα της τάξης που προβαίνουν σε παραβατικές συμπεριφορές με αποτέλεσμα οι ποινές να είναι κυριολεκτικά αστείες, με την κακή έννοια της λέξης.
Συνοψίζοντας, προφανώς η λύση δεν είναι να σταματήσει να υπάρχει η αστυνομία. Η εκ βάθρων αλλαγή της όμως είναι επιβεβλημένη. Άπαντες που εργάζονται στο σώμα θα πρέπει να περνούν πραγματικά ψυχολογικά τεστ ανά πολύ τακτά χρονικά διαστήματα και θα πρέπει να συσταθεί ειδική επιτροπή που θα ελέγχει τη συμπεριφορά τους. Θέλοντας να είμαι ειλικρινής δεν πιστεύω πως θα γίνει κάτι από αυτά. Και κρίνοντας από την ελευθερία που έχει δοθεί με τη νέα κυβέρνηση στην αστυνομία αναρωτιέμαι σε ποιο σπίτι θα μπουν χωρίς ένταλμα σήμερα και αύριο. Και δε σας κρύβω πως με τρόμαζει πολύ αυτό.
